Είναι περίεργο πως ένας σκύλος μπορεί να σε βοηθάει ακόμα και αν χαθεί

" A person can learn a lot from a dog, even a loopy one like ours.Marley taught me about living each day with unbridled exuberance and joy, about seizing the moment and following your heart. He taught me to appreciate the simple thing - a walk in the woods, a fresh snowfall, a nap in a shaft of winter sunlight. "

Marley andd me, John Grogan

Για 12 χρόνια όποτε είχα πρόβλημα θα κατέληγα να μιλάω στον σκύλο μου και να τον χαϊδεύω γιατί για κάποιον ανεξήγητο λόγο με ηρεμούσε. Προφανώς ο Άρης απλώς ευχαριστιόταν τα χάδια μου και δεν καταλάβαινε κάτι αλλά εγώ ηρεμούσα γιατί έβγαζα το παράπονο μου και έκλαιγα χωρίς να με διακόπτει κάποιος. Βασικά με διέκοπτε. 'Όποτε σταματούσα να τον χαϊδεύω ο Άρης μου το υπενθύμιζε με την πατούσα του και μετά συνέχιζα τον μονόλογο μου. Άρα μάλλον ήταν μια win win κατάσταση. Δύο χρόνια μετά τον θάνατο του πιάνω τον εαυτό μου, όταν είμαι στεναχωρημένη ή όταν νιώθω πως είμαι απελπισμένη να  κλείνω τα μάτια μου και να μας φαντάζομαι καθισμένους δίπλα δίπλα κοιτάζοντας τη θέα από το σημείο που βρίσκεται τώρα. Το σημείο που τον θάψαμε δηλαδή. Και έστω και για λίγο ηρεμώ. Ίσως είναι απλώς μια συνήθεια που δεν θέλω να αφήσω να χαθεί, ίσως απλώς να είναι το νοητό safe place μου. Αυτό το μέρος που μπορώ να πάω οποιαδήποτε στιγμή ,μέσα σε ένα δευτερόλεπτο. Και εκείνος είναι πάντα εκεί. Όπως και να έχει μακάρι να μπορούσα και τώρα να τον χαϊδεύω ώστε να κερδίζει και αυτός κάτι από αυτές τις "επισκέψεις". Περίεργο λοιπόν, πως ένας σκύλος μπορεί και σε βοηθάει ακόμα και αν χαθεί.